VPC کوتاهشدهی عبارت Virtual Private Cloud بهمعنای «ابر خصوصی مجازی» است. در واقع، VPC یک شبکهی ایزوله و اختصاصی است که روی زیرساخت یک ابر عمومی میزبانی میشود. این یعنی میتوانید منابعتان را مانند یک ابر خصوصی مدیریت کنید، اما زیرساخت فیزیکی آن در اختیار یک ارایهدهندهی ابری است.
کاربران VPC میتوانند اپلیکیشن اجرا کنند، داده ذخیره کنند یا وبسایت راهاندازی کنند؛ درست مانند هر محیط خصوصی دیگر. تفاوت اصلی اینجاست که این فضا با دیگر کاربران ابری مشترک نیست و فقط به شما اختصاص دارد.
VPC چیست؟
در یک تعریف دقیقتر، Virtual Private Cloud محیطی است که منابع ابری مانند ماشینهای مجازی، پایگاههای داده و سرویسهای شبکه را در یک فضای ایزولهشده و کنترلپذیر در اختیار شما میگذارد. این فضا روی زیرساخت ابر عمومی اجرا میشود، ولی از راه تنظیمات نرمافزاری بهگونهای پیکربندی میشود که فقط شما به آن دسترسی داشته باشید.
برای درک سادهتر، ابر عمومی را مانند یک رستوران شلوغ در نظر بگیرید و VPC را میزی رزروشده در آن رستوران. منابع زیرساخت ممکن است مشترک باشند، ولی بخشی از آنها فقط برای شما رزرو شدهاند. بههمینسبب، کسبوکارهایی که به امنیت بالا، کنترل دقیق و جداسازی منابع نیاز دارند، سراغ خرید VPC میروند.
برخلاف شبکههای عمومی که چند کاربر از منابع یکسان استفاده میکنند، در ابر خصوصی مجازی، منابع شما بهکمک تنظیمات شبکهای طوری پیکربندی میشوند که فقط خودتان به آنها دسترسی دارید، حتا اگر زیرساخت فیزیکی مشترک باشد. درنتیجه، میتوانید سطوح دسترسی، قوانین ترافیکی و ساختار داخلی شبکه را بهشکل دلخواه تنظیم کنید؛ امری که در یک شبکه عمومی در دسترس نیست.
ساختار VPC بهطورمعمول از چند بخش اصلی تشکیل میشود:
- سابنت (Subnet): محدودهای از IPها درون شبکه ابری خصوصی است که برای جدا کردن بخشهای مختلف سیستم (مانند اپلیکیشن و پایگاه داده) استفاده میشود.
- گیتوی (Gateway): نقطهی اتصال شبکهی خصوصی شما به اینترنت عمومی یا سایر شبکهها.
- روتر و جدول مسیریابی: برای کنترل جریان ترافیک بین سابنتها و همچنین بین VPC و بیرون از آن.
- دیوار آتش (Firewall) یا قوانین امنیتی: برای محدود کردن دسترسیها و تعریف مجوزهای ورودی و خروجی در سطح شبکه.
چرا به VPC نیاز دارید؟
وقتی از یک زیرساخت ابری عمومی استفاده میکنید، کنترل مستقیم زیادی بر نحوهی مدیریت شبکه، جریان داده یا سیاستهای امنیتی ندارید. VPC این محدودیتها را رفع میکند و فضای ایزولهتری در اختیارتان میگذارد. دلایل اصلی استفاده از VPC عبارتاند از:
۱. امنیت بیشتر نسبت به شبکههای عمومی
در شبکههای عمومی، منابع بین چند کاربر بهشکل اشتراکی استفاده میشوند. در مقابل، در ابر خصوصی مجازی میتوانید دسترسیها را محدود کنید، ترافیک را مدیریت کنید و فقط اجازهی ارتباط به منابع موردنظر بدهید. این ایزولهسازی، سطح حمله را کاهش میدهد.
۲. کنترل کامل روی شبکه و ترافیک دادهها
در شبکه ابری خصوصی میتوانید خودتان تعیین کنید چه دادهای از چه مسیر و به چه مقصدی منتقل شود. یعنی شما تعیین میکنید که چه ترافیکی از کجا وارد شود و به کجا برود، چه کسانی به کدام بخشها دسترسی داشته باشند و چه چیزهایی مسدود شوند.
۳. امکان تفکیک منابع داخلی
با استفاده از ابزارهایی مانند سابنت و لیستهای کنترل دسترسی، میتوانید منابع ابری مثل سرورها، دیتابیسها یا محیطهای تست را از یکدیگر جدا کنید. این کار برای پروژههایی که چند تیم یا مرحلهی توسعه دارند، لازم است.
۴. تضمین حریم خصوصی و انطباق با مقررات
اگر با دادههایی سروکار دارید که مشمول استانداردهای خاص امنیتی یا قانونی هستند (مانند GDPR یا HIPAA)، ابر خصوصی مجازی کمک میکند تا دسترسیها بهطورکامل قابل مدیریت و ثبتشده باشند. این موضوع برای شرکتهایی که باید ممیزیهای امنیتی را پشت سر بگذارند اهمیت زیادی دارد.
کاربردهای رایج VPC
VPC برای کسبوکارهایی مناسب است که نیاز به فضای ابری کنترلپذیر و ایزوله دارند. برخی از کاربردهای رایج آن عبارتاند از:
میزبانی اپلیکیشنهای حساس به امنیت
سرویسهایی که با دادههای مهم مانند اطلاعات کاربران یا تراکنشها سروکار دارند، باید در محیطی جدا و کنترلشده اجرا شوند. شبکه ابری خصوصی این فضا را مهیا میکند.
شبکههای خصوصی برای تیمهای توسعه
نسخههای مختلف اپلیکیشن (مانند توسعه، تست و تولید) در VPC از هم جدا نگه داشته میشوند تا از تداخل بین محیطها جلوگیری شود.
اتصال امن به دیتاسنتر داخلی با VPN
با استفاده از VPN (شبکه خصوصی مجازی)، میتوان VPC را به شبکه داخلی سازمان متصل کرد و یک ساختار هیبریدی و امن ساخت.
استفاده در معماریهای چندلایه و میکروسرویس
در سیستمهایی که از چند سرویس یا لایه تشکیل شدهاند، VPC کمک میکند هر بخش در شبکهای جدا قرار گیرد و دسترسیها دقیق تنظیم شود.
مزایای استفاده از VPC
VPC مجموعهای از مزیتهایی دارد که در بسیاری از کسبوکارها و پروژهها کاربرد مستقیم دارند. در ادامه، چند مورد از این مزایا مرور میشود.
امنیت بیشتر نسبت به فضای عمومی
در VPC فقط سرویسهایی که از قبل مشخص شدهاند به منابع دسترسی دارند. باقی ترافیک میتواند بهطور پیشفرض مسدود باشد. ساختار شبکه بهشکلی تعریف میشود که چیزی خارج از محدودهی تعیینشده وارد یا خارج نشود.
مقیاسپذیری آسان
اگر نیاز به منابع بیشتر باشد، میتوان بدون تغییر در ساختار کلی VPC، سرویس جدید اضافه کرد یا منابع موجود را افزایش داد. گسترش شبکه فقط با چند تغییر در تنظیمات انجام میشود.
قابلیت اتصال به منابع خارجی و داخلی
VPC به اینترنت و شبکهی داخلی بین سرویسها متصل میشود. مسیر ارتباط هر بخش با منابع بیرونی یا داخلی از قبل مشخص است و جریان دادهها بهطور کامل کنترل میشود.
کاهش هزینههای مربوط به زیرساخت شبکه
در VPC نیازی به خرید یا نگهداری تجهیزات فیزیکی نیست. کل ساختار شبکه روی زیرساخت ابری اجرا میشود و هزینهها بهجای سختافزار، صرف استفاده از منابع ابری میشود.
تفاوت VPC با VPN و VPS
VPC ،VPN و VPS سه مفهوم جدا هستند که گاهی اشتباه گرفته میشوند. VPC یک محیط ابری اختصاصی است که روی زیرساخت عمومی ساخته میشود. VPN یا شبکه خصوصی مجازی راهی برای ایجاد ارتباط امن روی اینترنت است. VPS هم یک سرور مجازی است که برای میزبانی سرویسها استفاده میشود.
VPN فقط یک تونل رمزنگاریشده بین کاربر و شبکه است. با VPN میتوان به منابع داخلی یا ابری دسترسی داشت، بدون اینکه دادهها در مسیر قابل شنود باشند. ولی VPN خود یک شبکه نیست، فقط مسیری امن برای عبور از شبکه است.
VPC یک محیط شبکهای مستقل است. همهچیز در آن تعریف میشود: سابنت، قوانین دسترسی، مسیر ترافیک. اگر VPN راه عبور باشد، VPC خود مسیر و مقصد است.
در بعضی موارد این دو با هم ترکیب میشوند. یعنی منابع در VPC قرار میگیرند و دسترسی از بیرون از طریق VPN انجام میشود. این ترکیب هم شبکه را ایزوله نگه میدارد، هم ارتباط را امن میکند.
ویژگی | VPC | VPN | VPS |
نقش اصلی | شبکهی اختصاصی در بستر ابر عمومی | تونل امن برای ارتباط از راه دور | سرور مجازی برای میزبانی سرویسها |
کاربرد | اجرای ایزولهی اپلیکیشنها و سرویسها | دسترسی امن به منابع ابری یا داخلی | میزبانی سایت، اپلیکیشن یا پایگاه داده |
سطح کنترل | کنترل کامل روی ساختار شبکه | محدود به تنظیمات ارتباطی | کنترل بر تنظیمات سرور (نسبت به سرویسدهنده) |
امنیت | بالا (بهخاطر ایزولهسازی کامل شبکه) | بالا (بهخاطر رمزنگاری ترافیک) | بستگی به کانفیگ دارد، بهطورمعمول متوسط |
مقیاسپذیری | بله، همراه زیرساخت ابری | خیر، فقط مسیر ارتباط را امن میکند | بله، با افزایش منابع سرور |
مناسب برای | پروژههای حساس، معماری میکروسرویس | تیمهای ریموت، اتصال ایمن به منابع | وبسایتها، برنامهها، نیاز به کنترل بیشتر |
چالشها و نکات مهم در استفاده از VPC
VPC اگرچه امکانات زیادی ارایه میدهد، ولی راهاندازی و مدیریت آن بدون شناخت کافی گاهی مشکلساز میشود. در این بخش به چند مورد از چالشها و نکات مهم اشاره میشود که بهتر است پیش از استفاده به آنها توجه کرد:
پیچیدگی در پیکربندی
ساختار VPC شامل سابنتها، قوانین دسترسی، مسیرهای ارتباطی و اتصال به منابع بیرونی است. اگر این بخشها بهدرستی تنظیم نشوند، ممکن است امنیت یا عملکرد شبکه با مشکل مواجه شود.
نیاز به دانش فنی
مدیریت VPC با تنظیم یک گزینهی ساده انجام نمیشود. کار با جدولهای مسیریابی، فایروال، IPهای رزرو شده یا اتصال VPN نیاز به آشنایی با مفاهیم شبکه دارد.
هزینه با استفاده نادرست
هرچند VPC بهخاطر ساختار ابری هزینهی راهاندازی پایینی دارد، ولی اگر منابع بهدرستی مدیریت نشوند یا سرویسها بیدلیل فعال باقی بمانند، هزینهها بهمرور بالا میروند.
اهمیت بررسی قوانین امنیتی
بسیاری از حملهها نه بهخاطر ضعف فناوری، بلکه بهخاطر تنظیمات اشتباه فایروال و سطح دسترسی اتفاق میافتند. در VPC هم اگر قواعد امنیتی درست تعریف نشده باشند، ایزولهسازی فایدهای نخواهد داشت.
VPC Peering چیست و چگونه کار میکند؟
VPC Peering روشی برای اتصال دو شبکهی VPC به یکدیگر است، بدون نیاز به اینترنت عمومی، گیتوی یا VPN. در این حالت، ماشینها یا سرویسهای داخل هر VPC میتوانند با استفاده از آدرسهای خصوصی با هم ارتباط داشته باشند؛ انگار که داخل یک شبکهی مشترک قرار دارند.
این ارتباط میتواند بین VPCهایی در یک حساب کاربری یا در حسابهای جداگانه برقرار شود. حتا اگر VPCها در منطقههای جغرافیایی مختلف باشند، باز هم ارتباط بین آنها از طریق شبکهی خصوصی انجام میشود و دادهها وارد اینترنت عمومی نمیشوند.
Peering معمولن زمانی استفاده میشود که منابع مرتبط در چند VPC نگهداری میشوند. برای مثال وقتی بخشی از یک سامانه در یک VPC اجرا میشود و بخش دیگر در VPC دیگر قرار دارد، یا وقتی چند تیم روی شبکههای جداگانه کار میکنند ولی نیاز به اشتراکگذاری فایل یا سرویس دارند.
این روش ساده و کمهزینه است، چون از زیرساخت خود VPC استفاده میکند و وابسته به تجهیزات فیزیکی یا گلوگاههایی مانند گیتوی نیست. در ارتباطهای بینمنطقهای (Inter-Region Peering) نیز، دادهها در بستر خصوصی منتقل میشوند، بدون عبور از اینترنت، و این موجب کاهش خطراتی مانند شنود یا حملات DDoS میشود.
نمونه داخلی: سرویس VPC در آروانکلاد
در ایران هم امکان راهاندازی VPC روی زیرساختهای ابر وجود دارد. آروانکلاد یکی از سرویسدهندگانیست که این قابلیت را در اختیار کاربران قرار میدهد و امکان ساخت شبکهای ایزوله با کنترل کامل روی قوانین دسترسی و جریان ترافیک را مهیا میکند. اتصال سریع به اینترنت، تعریف سابنتها و تنظیمات امنیتی دلخواه، از جمله ویژگیهای VPC در آروانکلاد است. برای اطلاعات بیشتر یا دریافت مشاوره تخصصی، به صفحهی VPC در وبسایت آروانکلاد مراجعه کنید.
جمعبندی
VPC یا ابر خصوصی مجازی، یکی از ابزارهای کلیدی برای ایجاد محیطی امن، ایزوله و قابلکنترل در بستر ابری است. با استفاده از VPC، کسبوکارها میتوانند ساختار شبکهی خود را مطابق با نیازشان بسازند، دسترسیها را محدود نگه دارند و از منابع ابری بدون نگرانیهای رایج امنیتی استفاده کنند.
برای سازمانهایی که با دادههای حساس، اپلیکیشنهای پیچیده یا معماریهای چندلایه سروکار دارند، استفاده از VPC ضرورت دارد. اگر به اطلاعات بیشتری نیاز دارید به وبسایت آروان کلاد سر بزنید و با مشاوران ما تماس بگیرید.