CNAME چیست؟ آشنایی با کاربردها و تفاوت‌های آن در مدیریت دامنه‌ها

سیستم نام دامنه (DNS) یکی از اجزای مهم اینترنت است. DNS امکان تبدیل نام‌های خواندنی برای انسان مانند example.com را به آدرس‌های IP واضح برای ماشین‌ها فراهم می‌کند. بدون DNS، کاربران مجبور بودند برای دسترسی به هر سایت، آدرس‌های عددی طولانی را به‌ حافظه بسپارند که تجربه‌ی کاربری بسیار دشواری ایجاد می‌کرد.

هنگام مدیریت نام دامنه و پیکربندی DNS، شاید نیاز باشد چندین دامنه را به یک مقصد هدایت کنید یا زیردامنه‌هایی بسازید که به سرورهای مختلف متصل شوند. CNAME یکی از رکوردهای DNS است که به‌کمک آن می‌توانید بدون نیاز به تکرار تنظیمات، یک دامنه را به دامنه‌ی دیگر مرتبط کنید. رکورد CNAME در واقع مانند یک میان‌بر، نام دامنه‌ی شما را به آدرس اصلی هدایت می‌کند. این قابلیت در تغییر مسیر دامنه و استفاده از خدماتی مانند DNS ابری نقش مهمی دارد.

در ادامه با CNAME و تفاوت آن با سایر رکوردهای DNS بیش‌تر آشنا می‌شوید.

CNAME چیست؟

CNAME یا Canonical Name، به‌ معنای «نام متعارف» یکی از انواع رکوردهای DNS است که برای ایجاد یک نام مستعار (Alias) از یک دامنه به دامنه‌ی دیگر به‌ کار می‌رود. به عبارت ساده‌تر، رکورد CNAME این امکان را می‌دهد که نام دامنه به‌جای اشاره‌ی مستقیم به یک آدرس IP، به نام دامنه‌ی دیگری متصل شود. برای نمونه، اگر بخواهید زیردامنه‌ی blog.example.com به example.com اشاره کند، می‌توانید رکورد CNAME را به‌ کار ببرید تا هر زمان که آدرس IP اصلی تغییر کرد، نیازی به تغییر دستی تنظیمات زیردامنه نداشته باشید.

در پیکربندی DNS، رکورد CNAME به‌ویژه برای مدیریت چند زیردامنه یا تغییر مسیر دامنه به سرویس‌های دیگر بسیار مفید است. هم‌چنین، این رکورد در اتصال دامنه‌ها به سرویس‌های ابری و شبکه توزیع محتوا (CDN) کاربرد فراوانی دارد و ساختار مدیریت دامنه‌ها را انعطاف‌پذیرتر می‌کند.

CNAME چگونه کار می‌کند؟

عملکرد CNAME در سیستم DNS بر پایه‌ی یک مکانیزم ارجاع ساده استوار است. زمانی که کاربر به دامنه‌ای که رکورد CNAME دارد، درخواست می‌دهد، سرور DNS ابتدا این رکورد را بررسی کرده و متوجه می‌شود که این دامنه به دامنه‌ی دیگری اشاره می‌کند. سپس سرور DNS یک جست‌و‌جوی دوم را برای یافتن آدرس IP دامنه‌ی مقصد انجام می‌دهد و در نهایت کاربر به مقصد نهایی می‌رسد. این فرآیند به‌شکل خودکار و در کسری از ثانیه اتفاق می‌افتد، به‌طوری که کاربر متوجه این تغییر مسیر دامنه نمی‌شود.

برای درک بهتر، در نظر بگیرید که یک فروشگاه آنلاین دارید و می‌خواهید زیردامنه‌ی shop.example.com را به store.arvanshop.com که محل قرارگیری فروشگاه شماست، متصل کنید. با تنظیم یک CNAME Record برای shop.example.com که به store.arvanshop.com اشاره دارد، با هر بار وارد کردن آدرس shop.example.com توسط کاربر، سیستم DNS او را به‌طور خودکار به سرور اصلی می‌فرستد. توجه داشته باشید که کاربر هم‌چنان آدرس shop.example.com را در مرورگر خود می‌بیند، زیرا تغییر مسیر در سطح DNS انجام می‌شود. این روش در مدیریت نام دامنه به‌ویژه زمان استفاده از خدمات ابری یا DNS ابری، انعطاف‌پذیری بالایی ارایه می‌دهد، زیرا تنها با تغییر مقصد CNAME، می‌توانید همه‌ی زیردامنه‌ها را به سرور جدید منتقل کنید.

کاربردهای CNAME چیست؟

CNAME یکی از پرکاربردترین رکوردهای DNS است که در سناریوهای مختلفی برای ساده‌سازی مدیریت نام دامنه و بهبود انعطاف‌پذیری زیرساخت وب به‌ کار می‌رود. در این بخش به بررسی کاربردهای آن می‌پردازیم.

1. مدیریت زیردامنه‌ها

همان‌طور که اشاره شد، یکی از رایج‌ترین کاربردهای رکورد CNAME در مدیریت زیردامنه‌هاست. زمانی‌ که چندین زیردامنه دارید که باید به یک سرور اصلی اشاره کنند، می‌توانید به‌جای تعریف آدرس IP برای هر زیردامنه، از CNAME بهره ببرید. به این ترتیب، اگر آدرس IP سرور تغییر کند، تنها کافی است رکورد A دامنه‌ی اصلی را تغییر دهید و همه‌ی زیردامنه‌ها به‌طور خودکار به مقصد جدید هدایت می‌شوند.

2. ارجاع دامنه‌ها به دامنه‌های دیگر

این رکورد برای تغییر مسیر دامنه و ارجاع از یک دامنه به دامنه‌ی دیگر نیز کاربرد دارد. برای مثال، اگر کسب‌وکاری چندین نام تجاری داشته باشد و بخواهد همه‌ی آن‌ها را به یک وب‌سایت اصلی هدایت کند، می‌تواند با استفاده از CNAME این کار را انجام دهد. این قابلیت به‌ویژه در کمپین‌های بازاریابی یا تغییر نام برند بسیار مفید است.

3. استفاده در سرویس‌های ابری و CDN

یکی از مهم‌ترین کاربردهای CNAME در استفاده از سرویس‌های ابری است. هنگام استفاده از CDN برای توزیع محتوای استاتیک وب‌سایت، ارایه‌دهندگان یک آدرس دامنه‌ی اختصاصی برای شما در نظر می‌گیرند. با تنظیم یک رکورد CNAME می‌توانید محتوای خود را از طریق شبکه‌ی توزیع محتوا ارایه کنید و سرعت بارگذاری را به‌طور چشم‌گیری افزایش دهید.

4. اتصال به سرویس‌های شخص ثالث

بسیاری از سرویس‌های آنلاین مانند پلتفرم‌های ایمیل مارکتینگ، سیستم‌های مدیریت محتوا یا ابزارهای آنالیز، نیاز دارند که زیردامنه‌ای از دامنه‌ی شما به سرورهای آن‌ها متصل شود. با استفاده از این رکورد می‌توانید اتصال را به‌سادگی برقرار و در عین حال برند خود را حفظ کنید. CNAME با ارایه‌ی انعطاف‌پذیری و سادگی در مدیریت نام دامنه، به یکی از ابزارهای کلیدی در پیکربندی DNS تبدیل شد.

CNAME در مقابل دیگر رکوردهای DNS

برای درک بهتر کاربرد CNAME، مهم است که تفاوت‌های آن را با سایر رکوردهای رایج DNS بشناسیم. هر یک از این رکوردها در پیکربندی DNS نقش خاصی دارند و شناخت این تفاوت‌ها به شما کمک می‌کند تا در مدیریت نام دامنه تصمیم‌های بهتری بگیرید.

1. تفاوت CNAME با رکورد A

اساسی‌ترین تفاوت بین این دو رکورد در نوع اطلاعاتی است که ارایه می‌دهند. رکورد A به‌طور مستقیم یک دامنه را به یک آدرس IP (برای نمونه 192.168.1.1) متصل می‌کند، در حالی که رکورد CNAME یک دامنه را به دامنه‌ی دیگر ارجاع می‌دهد. به عبارت دیگر، رکورد A نقطه‌ی پایانی اتصال است، اما CNAME یک واسطه برای تغییر مسیر دامنه محسوب می‌شود.  CNAME Record را نمی‌توان برای دامنه‌ی ریشه (Root Domain) تنظیم کرد، اما رکورد A این محدودیت را ندارد.

2. تفاوت CNAME با رکورد AAAA

رکورد AAAA مشابه رکورد A است، با این تفاوت که به‌جای آدرس IPv4، آدرس IPv6 را به دامنه اختصاص می‌دهد. مانند رکورد A، این رکورد نیز به‌طور مستقیم دامنه را به یک آدرس IP متصل می‌کند. CNAME در مقابل، با نوع IP کاری ندارد و فقط یک ارجاع به دامنه‌ی دیگر ایجاد می‌کند که می‌تواند دارای رکورد A یا AAAA باشد.

3. تفاوت CNAME با رکورد MX

رکورد MX یا Mail Exchange به‌طور اختصاصی برای تعیین سرورهای ایمیل یک دامنه طراحی شده است و مشخص می‌کند که ایمیل‌های ارسالی به دامنه‌ی شما به کدام سرور ایمیل هدایت شوند. در مقابل، CNAME برای هدایت ترافیک وب و تغییر مسیر دامنه به‌کار می‌رود، نه ایمیل. هم‌چنین، رکورد MX دارای اولویت (Priority) است که تعیین می‌کند کدام سرور ایمیل در اولویت قرار می‌گیرد، در حالی که رکورد CNAME این ویژگی‌ را ندارد.

4. تفاوت CNAME با رکورد TXT

رکورد TXT یا Text Record برای ذخیره‌ی اطلاعات متنی و توضیح اضافی درباره‌ی دامنه استفاده می‌شود، مانند تایید مالکیت دامنه، تنظیمات SPF برای ایمیل یا اطلاعات امنیتی. این رکورد هیچ نقشی در هدایت ترافیک یا اتصال دامنه‌ها ندارد. در مقابل، CNAME به‌طور مستقیم در مدیریت نام دامنه و هدایت کاربران از یک دامنه به دامنه‌ی دیگر موثر است. بنابراین، رکورد TXT اطلاعاتی و CNAME عملیاتی محسوب می‌شود.

با درک این تفاوت‌ها می‌توانید در پیکربندی DNS، بهترین نوع رکورد را برای نیازهای خود انتخاب کنید.

مزایای استفاده از CNAME

استفاده از CNAME باعث ساده‌تر شدن مدیریت دامنه‌ها می‌شود. به جای این‌که برای هر زیردامنه یا سرویس، جداگانه یک رکورد جدید ایجاد کنید، می‌توانید همه‌ی آن‌ها را به یک دامنه‌ی اصلی متصل کرده و مدیریت تغییرات را یک‌جا انجام دهید. این روش به‌خصوص برای سایت‌ها و سرویس‌هایی که چندین زیردامنه دارند، بسیار کارآمد است.

علاوه‌بر این، CNAME باعث کاهش نیاز به تغییرات متعدد در رکوردهای DNS می‌شود. با تغییر آدرس IP دامنه‌ی اصلی، نیازی نیست همه‌ی زیردامنه‌ها را به‌شکل دستی به‌روزرسانی کنید؛ تغییر به‌طور خودکار اعمال خواهد شد. این ویژگی نه تنها در وقت مدیران سایت صرفه‌جویی می‌کند، بلکه احتمال بروز خطا در تنظیمات DNS را هم کاهش می‌دهد.

محدودیت‌های CNAME چیست؟

اگرچه CNAME ابزاری قدرت‌مند در مدیریت نام دامنه است، اما محدودیت‌هایی دارد که باید هنگام پیکربندی DNS به آن‌ها توجه کنید. با آگاهی از این محدودیت‌ها می‌توانید از مشکلات احتمالی در تنظیمات DNS جلوگیری کرده و بهترین تصمیم را برای تغییر مسیر دامنه بگیرید.

1. امکان نداشتن استفاده هم‌زمان از CNAME و سایر رکوردها

یکی از مهم‌ترین محدودیت‌های رکورد CNAME این است که نمی‌توان آن را همراه با سایر رکوردهای DNS مانند A ،MX ،TXT یا NS برای یک نام دامنه‌ی مشخص به‌طور هم‌زمان استفاده کرد. براساس استانداردهای DNS، اگر یک CNAME Record برای یک نام تعریف شود، هیچ رکورد دیگری نمی‌تواند برای همان نام وجود داشته باشد. این محدودیت می‌تواند در برخی سناریوها چالش‌‌هایی ایجاد کند، به‌خصوص زمانی که نیاز به تنظیم رکورد MX برای ایمیل دارید.

2. محدودیت در دامنه ریشه (Root Domain)

CNAME نمی‌تواند برای دامنه‌ی اصلی یا ریشه (برای نمونه example.com) استفاده شود، زیرا دامنه‌ی ریشه به رکوردهای دیگری مانند NS و SOA نیاز دارد که با وجود رکورد CNAME تداخل ایجاد می‌کنند. به همین دلیل، CNAME به‌طور معمول فقط برای زیردامنه‌ها به‌ کار می‌رود. برای دامنه‌ی ریشه باید از رکورد A یا راه‌حل‌های جایگزینی مانند ALIAS Record استفاده کرد.

3. افزایش زمان جست‌و‌جوی DNS

استفاده از CNAME یک مرحله‌ی اضافی به فرآیند جست‌و‌جوی DNS به‌ وجود می‌آورد. سرور DNS ابتدا باید رکورد CNAME را پیدا کند، سپس با جست‌و‌جوی دامنه‌ی مقصد، به آدرس IP برسد. این فرآیند می‌تواند زمان پاسخ‌دهی DNS را اندکی افزایش دهد.

4. زنجیره‌ای شدن CNAME

ایجاد زنجیره‌ای از CNAMEها (یعنی یک CNAME که به CNAME دیگر اشاره می‌کند) اگرچه از نظر فنی ممکن است، اما اصلن توصیه نمی‌شود. این کار افزایش چشم‌گیر زمان جست‌و‌جوی DNS، کاهش عملکرد و احتمال بروز خطا را به‌دنبال دارد. بهتر است همیشه رکورد CNAME مستقیم به دامنه‌ای با رکورد A اشاره کند.

چگونه یک رکورد CNAME تنظیم کنیم؟

تنظیم CNAME Record فرآیند ساده‌ای است که در پنل مدیریت DNS انجام می‌شود. با دنبال کردن مراحل زیر، می‌توانید به‌راحتی این رکورد را برای زیردامنه‌های خود پیکربندی کنید و از مزایای مدیریت نام دامنه‌ی منعطف بهره‌مند شوید.

1. ورود به پنل مدیریت DNS

ابتدا به پنل مدیریت دامنه یا سرویس DNS خود بروید. این پنل توسط ثبت‌کننده‌ی دامنه (Domain Registrar) یا ارایه‌دهنده‌ی خدمات ابری شما ارایه می‌شود. هنگام استفاده از DNS ابری مانند DNS ابری آروان‌کلاد، در پنل مدیریتی سرویس، به بخش پیکربندی DNS دسترسی پیدا کنید.

2. انتخاب گزینه افزودن رکورد جدید

در بخش مدیریت DNS، گزینه‌ای با عنوان “Add Record” یا “DNS Records” وجود دارد. با انتخاب این گزینه و مشاهده‌ی نوع رکورد از منو روی CNAME کلیک کنید تا رکورد جدید ساخته شود.

3. وارد کردن اطلاعات رکورد

این مرحله سه فیلد اصلی دارد که باید پر شود. در فیلد “Name” یا “Host”، نام زیر دامنه‌ی مورد نظر خود را وارد کنید (برای نمونه، blog یا shop). در فیلد “Value” یا “Points to”، دامنه‌ی مقصدی که می‌خواهید CNAME به آن اشاره کند را بنویسید (برای نمونه، example.com یا cdn.arvanshop.com). در فیلد TTL یا Time To Live، مدت زمان ذخیره‌سازی رکورد در حافظه کش را تعیین کنید که معمولن مقدار پیش‌فرض مناسب است.

4. ذخیره و تایید تنظیمات

پس از تکمیل اطلاعات، روی دکمه‌ی «ذخیره» یا “Add Record” کلیک کنید. تغییرات DNS بین چند دقیقه تا ۴۸ ساعت زمان می‌برد تا در سراسر اینترنت منتشر شوند (DNS Propagation). اگرچه در بیش‌تر موارد این فرآیند کم‌تر از یک ساعت طول می‌کشد. 

با انجام این مراحل ساده، می‌توانید CNAME را برای زیردامنه‌های خود تنظیم کنید و از انعطاف‌پذیری آن در تغییر مسیر دامنه و مدیریت نام دامنه بهره ببرید.

جمع‌بندی

استفاده از CNAME به‌ عنوان یکی از پایه‌های اصلی پیکربندی DNS باعث ساده‌سازی و افزایش انعطاف‌پذیری در مدیریت نام دامنه می‌شود و امکان تغییر مسیر دامنه و اتصال امن به سرویس‌های ابری را برای کسب‌وکارها فراهم می‌کند. با رعایت محدودیت‌های فنی و تنظیم صحیح رکورد CNAME در پنل‌های مدیریتی، می‌توانید تجربه‌ای حرفه‌ای و بی‌دردسر در مدیریت زیرساخت دامنه‌های خود داشته باشید و هم‌گام با رشد فناوری، وب‌سایت خود را به‌سادگی ارتقا دهید.